میکروآلبومینوری وارتباط آن با عوامل خطرزا در بیماران مبتلا به دیابت نوع۲ مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت یزد

مقدمه: دیابت یکی از مهمترین و شایعترین بیماریهای متابولیک درجهان است. شیوع دیابت درایران 5/4-6% و در جمعیت بالای 30 سال مناطق شهری یزد2/14%گزارش شده است . میکروآلبومینوری از مدتها قبل از بروز سندرم بالینی نفروپاتی دیابتی به وقوع می پیوندد که با تشخیص زودهنگام آن می توان با کنترل بهتر قند خون و به کاربردن داروهای مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین و کنترل دقیق فشار خون از پیشرفت نفروپاتی دیابتی جلوگیری کرد. باتوجه به شیوع بالای دیابت در یزد و اهمیت درمان زودهنگام میکروآلبومینوری، برآن شدیم تا ارتباط میکروآلبومینوری را با طول مدت ابتلا به دیابت، سن، شاخص توده بدن، تری گلیسرید وکلسترول سرم و فشار خون بررسی کنیم.روشها: مطالعه از نوع توصیفی - تحلیلی است که به روش مقطعی برروی 288 بیمار دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت یزد در فاصله سالهای 1382 -1381انجام شده است. بیماران به روش نمونه گیری متوالی انتخاب شدند. برای بیماران آزمایش میکروآلبومینوری انجام شد .یافته ها: در این مطالعه شیوع میکروآلبومینوری 2/14% به دست آمد ومشخص شدکه بین میکروآلبومینوری و فشار خون دیاستولی (003/0(p = وطول مدت ابتلا به دیابت(001/0(p = ارتباط مستقیم وجود دارد ولی میکروآلبومینوری با تری گلیسرید وکلسترول سرم، سن و شاخص توده بدن ارتباط معنی داری ندارد.نتیجه گیری: با توجه به نسبت بالای میکروآلبومینوری، پیشنهاد می شود آزمون غربالگری میکروآلبومینوری برای تمام بیماران دیابتی به ویژه افراد با پرفشاری خون ومدت ابتلای طولانی به دیابت انجام شود تا با درمان مناسب آن و با کنترل دقیق فشار خون از پیشرفت نفروپاتی دیابتی جلوگیری گردد.